به نقل از «آفتاب»

چرا توافقات ایران و چین محرمانه است؟

تاریخ انتشار: ۱ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۱۵۵۶۱۵

آفتاب‌‌نیوز :

علی رضا پیمان پاک اظهار کرد: تاکید دو طرف ایرانی و چینی بر این بوده که محرمانگی کامل این توافقات حفظ شود و با توجه به مخاطراتی که ناشی از تحریم‌ها ممکن است برای شرکت‌های چینی به وجود بیاید از بیان جزئیات این توافقات یک مقدار باید خودداری کرد و هوشمندانه‌تر عمل کرد که این توافقات دچار چالش نشود و صنعتگران و فعالان اقتصادی بتوانند از آن نفع ببرند و در حد شعار سیاسی نباشد و این یک اصل است که ما در همه زمینه‌ها این را رعایت می‌کنیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی با اشاره به توافقات خوبی که در مذاکرات اخیر با چینی‌ها نهایی شده، توضیح داد: با توجه به پتانسیل‌های بالای چین در حوزه فناوری که در بسیاری از رشته‌های صنعتی امروز در بخش فناوری و در سطوح دانش و فناوری پیشرو است در دنیا، صنایع ما ضروری بود که یک مشارکت‌هایی را با برند‌ها و شرکت‌ها و مجموعه‌های بزرگ چینی ارتباطاتشان را برقرار کنند با دو هدف یکی این که سطح فناوری را افزایش دهند، راندمان و بهره وری تولید را بتوانند افزایش دهند و نکته مهم‌تر این است که از این ظرفیت بتوانند استفاده کنند.

معاون وزیر صمت ادامه داد: ایران هم ظرفیت صنعتی خوبی دارد هم موقعیت ژئوپلتیکی خوبی دارد و هم دسترسی و نزدیکی به بازار‌های خاورمیانه را دارد و هم نیروی کار متخصص و منابع مناسب اولیه از جمله انرژی منابع معدنی، در این زمینه‌ها هم توافقات خوبی صورت گرفت که در قالب شهرک‌های صنعتی مشترک، واحد‌های تولیدی مشترک ما بتوانیم از ظرفیت شرکت‌های برند چینی استفاده کنیم و با تولید مشترک بتوانیم هم کیفیت کالا‌های خودمان را افزایش دهیم هم بتوانیم با افزایش مقیاس تولید در بازار‌های منطقه، یک نفوذ جدی را به صورت مشترک داشته باشیم.

پیمان پاک درباره امکان مشارکت چینی‌ها در حوزه نفت و گاز ایران نیز گفت: در حوزه انرژی ما فعالیت‌های گسترده‌ای را با چینی‌ها داریم و برنامه‌های مختلفی را دنبال کردیم. در حوزه نفت و گاز هم دوستان وزارت نفت مذاکرات جدی و خوبی داشتند حالا جزئیات آن را باید از آن دوستان جویا شوید. مشابه همین فرآیند را ما با چینی‌ها داشتیم در حوزه معدن بود، معدن هم یک ظرفیتی است که اگر بیش از منابع نفتی ما ارزش نداشته باشد برای کشور، ارزشش کمتر نیست و ما هم در سال‌های گذشته به حوزه معدن استحصال، بهره برداری و ایجاد ارزش افزوده از این ذخایر خدادادی خودمان کمتر توجه کردیم.

او که با یک شبکه رادیویی صحبت می‌کرد، ادامه داد: چین هم یکی از بزرگترین مصرف کنندگان محصولات معدنی است، با دو هدف ما مذاکرات جدی با چینی‌ها داشتیم، یکی این که در قالب قرارداد‌های مختلف این‌ها بیایند معادن را اکتشاف کنند، تولید کنند، تبدیل به محصول نیمه خام کنند و بتوانند صادر کنند یا این که زنجیره‌های ارزش را در کشور ما ایجاد کنند برای صادرات به کشور‌های منطقه. توافقات خوبی در این زمینه صورت گرفت، در بعضی از محصولات معدنی، چین یکی از بزرگترین مصرف کنندگان انحصاری این محصولات در دنیا خواهد شد، ارزش افزوده برخی از محصولات معدنی تا ۱۰۰ درصد است یعنی شما به ازای یک دلار تولیدی می‌توانید دو دلار درآمد داشته باشید.

رئیس سازمان توسعه تجارت درباره توافقات در حوزه صادرات لبنیات ایران به چین نیز اظهار کرد: در حوزه محصولات کشاورزی ما توافقات بسیار خوبی داشتیم یکی از کار‌هایی که در این سفر انجام شد بیش از ۵۰ فعال اقتصادی و تجاری همراه هیات رئیس جمهوری آن جا آمدند بعد از سه سال که محدودیت داشتند در سفر به چین، مذاکرات حضوری بسیار تاثیر دارد در توسعه روابط جدی، این هیات توانست وارد چین شود با مجموعه‌های متناظر خودش صحبت کرد بیش از نیمی از آن‌ها درحوزه کشاورزی و محصولات مختلف کشاورزی بودند، ما در حوزه آبزیان توافقات و قرارداد‌های خیلی خوبی داشتیم، قرارداد‌های مختلفی را در زمینه محصولات آبزی منعقد کردیم، یک سری تفاهم نامه‌هایی که وزارت جهاد منعقد کرد در خصوص رجیستری برخی از محصولات جدید کشاورزی ما بود هم در حوزه لبنیات و هم در حوزه آبزیان و هم در حوزه سیب و کیوی، این‌ها پذیرش شد.

پیمان پاک خاطرنشان کرد: در سال‌های گذشته بسیاری از محصولات کشاورزی ما به کشور‌هایی مثل ویتنام و تایوان می‌رفت و از آن جا به چین ری اکسپورت می‌شد و این هزینه را افزایش می‌داد، چون ما بحث رجیستری را نداشتیم، بحث توافقات دامپزشکی و توافقات قرنطینه را نداشتیم، خداروشکر طی یکی دو سال اخیر این اتفاق افتاده هم در حوزه مرکبات و هم در حوزه محصولات کشاورزی و مواد لبنی و هم درحوزه آبزیان و این یک اتفاق بسیار خوبی است، چون بازار بسیار بزرگی وجود دارد، در همین سفر مذاکراتی در حوزه مرکبات صورت گرفت، یکی از مصرف کنندگان و واردکنندگان چینی بیش از ۶۰ هزار تن سفارش برای مرکبات ایران گذاشت که باید پروسه فنی، مسائل قیمتی و کار‌های مختلفش انجام شود که این نشان می‌دهد یک افق بسیار خوبی پیش روی صادرات محصولات کشاورزی و صنایع غذایی ما به چین وجود دارد.

منبع: خبرگزاری ایسنا

منبع: آفتاب

کلیدواژه: روابط ایران و چین محصولات کشاورزی چینی ها هم در حوزه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۱۵۵۶۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

گلایه از وضعیت شتاب‌دهی در حوزه زیست فناوری/اخذمجوزها محصول را منقضی می‌کند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری علم و فناوری آنا، امروزه از میکروب‌ها در صنایع غذایی، دارویی و تولید انواع واکسن و صنعت معدن، مکمل‌های دام طیور و آبزیان استفاده می‌شود.

یکی از شتاب‌دهنده‌های تخصصی حوزه زیست فناوری غذایی، میکروبی و پروبیوتیک ایران توسعه استفاده از میکروارگانیسم‌ها در صنایع مختلف را جزء اهداف اصلی خود قرار داده و با شناسایی و حمایت از طرح‌های این حوزه، گام‌های اساسی برای رشد این صنعت برداشته است.

مهدی پورشاکر میبدی، دانشجوی دکترای زیست فناوری میکروبی و مدیرعامل این شتاب‌دهنده در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری علم و فناوری آنا گفت: این شتاب‌دهنده فعالیت خود را سال ۱۳۹۷ آغاز و مجوز شتاب‌دهی‌ را نیز سال ۱۳۹۸ از معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان ریاست جمهوری دریافت کرده است.

وی افزود: در ابتدای تأسیس این مجموعه، اعضای هیئت مدیره به این نتیجه رسیدند که اکوسیستم زیست فناوری کشور به خصوص حوزه صنایع غذایی، بیوتکنولوژی و پروبیوتیک‌ها، جای رشد و پیشرفت بسیار خوبی دارد و می‌تواند گردش اقتصادی خیلی بالایی برای کشور به همراه بیاورد. 

به گفته پورشاکر، از اين‌رو پلتفرمی پیرامون تک ژن زیست و غذا‌های فراسودمند طراحی کردیم و براساس روابطی که با انجمن پروبیوتیک داشتیم و زیرساخت‌های صنعتی، علمی و آزمایشگاهی که وجود داشت، سعی کردیم خدمتی به افراد علاقمند این حوزه ارائه دهیم.

وی افزود: ما برای راه‌اندازی این شتاب‌دهنده مدل‌های مختلف دنیا را بررسی کردیم و در نهایت به صورت استارتاپ استودیو_که کارخانه استارت‌آپ یا استودیوی سرمایه‌گذاری نیز شناخته می‌شود_فعالیت‌ را آغاز کردیم و به سراغ دانشگاه‌ها، مراکز عملی و انجمن‌های مختلف رفتیم.

وی گفت: خودمان به تیم‌ها ایده دادیم و از آنها حمایت کردیم تا به محصول برسند.

پورشاکر خاطرنشان کرد: در دوره نخست با ۶ تیم فعالیت را آغاز کردیم؛ خروجی این کار ایجاد ۶ تیم، ۳ محصول و ۲ شرکت بود.

مدیر این شتاب‌دهنده‌ با بیان اینکه موفقیت این دوره الگویی برای تیم‌های بعدی شد و نقشه راه موفقی را برای ما ایجاد کرد، گفت: در دوره دوم با ۱۸ تیم فعالیت‌مان را آغاز کردیم که تقریباً اواخر سال۱۴۰۱ فعالیت این دوره به اتمام رسید. در این دوره نیز برای ۱۰ تیم جذب سرمایه‌گذاری انجام شد. ۷ الی ۸ تیم نیز در حال مذاکره با سرمایه‌گذاران هستند.

وی ادامه داد: دوره سوم را نیز با حمایت از ۲۵ تیم آغاز کرده‌ایم. این تیم‌ها نیز اکنون در حال گذراندن دوره شتابدهی‌شان‌اند.

وی به نحوه حمایت این شتاب‌دهنده از شرکت‌ها و تیم‌ها پرداخت و در این خصوص گفت: شتاب‌دهنده دو نوع خدمت ارائه می‌کند. یک سری از خدمات نقدی یا مالی و خدمات دیگر غیر نقدی هستند. ما بر اساس نوع طرح، نوع همکاری و میزان مشارکت تیم‌ها و میزان هزینه‌ها، این تیم‌ها را حمایت می‌کنیم.

طولانی بودن فرایند اخذ مجوز‌ها منجر به شکست محصولات می‌شود

پورشاکر به پاره‌ای از مشکلات این شتاب‌دهنده برای اجرای طرح‌ها اشاره کرد و افزود: در حال حاضر بحث رگولویشن (قانون‌گذاری بر فرآیندی) یکی از بزرگترین مشکلات و معضلاتی است که اغلب شرکت‌های بزرگ فعال در حوزه زیست فناوری با آن مواجه‌اند.

وی با بیان اینکه این قانون وجود دارد ولی وقتی محصولی توسعه پیدا می‌کند، برای ورود به بازار عمری دارد، گفت: تا زمانی که جامعه تشنه آن محصول است باید وارد بازار شود. اگر محصول تولیدی وارد بازار شود، صاحب فناوری برنده می‌شود و هزینه‌هایی که صرف آن محصول کرده است به نتیجه می‌رسد.

وی گفت: اما اگر از مدت زمان ارائه آن محصول بگذرد، شرکت تولید‌کننده هر هزینه‌ای که صرف کرده است، سوخت می‌شود.

مدیرعامل این شتاب‌دهنده ادامه داد: متأسفانه گاهی آنقدر این فرایند‌ها زمان بر است که محصول پس از اخذ مجوز دیگر در بازار خریداری ندارد. به عنوان مثال ما محصولی را برای تقویت و مقاومت دربرابر بیماری کرونا توسعه دادیم، محصولی که بسیار مؤثر بود و نتایج کارآزمایی این ادعا را اثبات کرده اند، اما فرایند اخذ مجوز آن به قدری طولانی شد که دیگر کرونایی نبود. عملاً هزینه‌هایی که ما صرف این پروژه کردیم هدر رفت.

وی یادآورشد: ما ایده‌های بزرگ دانش بنیان و نوآوری‌های زیادی راه‌اندازی کردیم تا محصولات بومی‌سازی و به بازار عرضه شوند. برخی از محصولات نیز برای نخستین بار توسط پژوهشگران این مجموعه طراحی و تولید شده اند.

وی گفت: برای اینکه رو به استفاده از این محصولات بیاوریم باید دو نکته رعایت شود. یک، باید فرهنگ‌سازی شود. دوم، باید ریسک‌هایی که احتمالاً برای مصرف‌کننده به وجود می‌آید را پوشش دهیم. این دو کار از جمله کار‌هایی است که از دست شرکت‌های کوچک و حتی شرکت‌های بزرگ بر نمی‌آید و نمی‌توانند فرهنگ‌سازی کنند که مردم پروبیوتیک مصرف کنند.

اقتصاد دریا در ایران مغفول باقی مانده است

وی اظهار کرد: یکی از شاخص‌ترین محصولات این مجموعه در ارتباط با واکسن‌های حوزه آبزیان است. ایران یکی از بزرگترین کشور‌های تولید‌کننده محصولات آبزی پروری؛ ماهیان گرم آبی و سردآبی است، اما متأسفانه اقتصاد دریا که یکی از بزرگترین اقتصاد‌های دنیاست در کشور مغفول مانده است.

وی اضافه کرد: ما خیلی خوب می‌توانیم روی این مسئله خودی نشان بدهیم. زمانی که تجربه کشور‌های مشابه دنیا را بررسی می‌کنیم، نروژ یکی از بزرگترین کشور‌ها در این حوزه است و صد در صد به پیشگیری رو آورده است و با استفاده از طراحی و واکسیناسیون ماهی‌ها در اقلام مختلف، رنج بیماری را کاهش داده که این امر منجر به افزایش تولید و کاهش قیمت تمام شده و ارتقای سطح سلامت مصرف‌کنندگانش شده است.

به گفته وی، از سوی دیگر آنتی بیوتیک داخل بدن موجود رسوب می‌کند و مصرف‌کنندگان با مصرف گوشت آن آنتی بیوتیک را دریافت می‌کنند و زمینه خطر مقاوم‌سازی به آنتی بیوتیک در آنها از بین می‌رود.

وی در پایان گفت: حال من شرکت دانش‌بنیان، استارت‌آپ و شتاب‌دهنده این واکسن را طراحی کرده‌ام. از نظر عملی نیز مجوز آن را گرفته‌ام، اما نمی‌توانم فرهنگ‌سازی کنم، زیرا در همه دنیا کار فرهنگ‌سازی برعهده دولت است. دولت‌ها با روش‌های مختلف آموزشی و وضع قوانین استفاده از این محصولات را فرهنگ‌سازی می‌کنند. دولت ایران نیز باید به این مسئله ورود پیدا کند.

انتهای پیام/